به قلم مدیر سایت
هفتمین و هشتمین دلیل جواد مفرد کهلان برای اینکه بارگاه حضرت معصومه(ص) به آن حضرت تعلق ندارد بلکه معبدی کهن بوده است، بدین شرح است:

«7 ـ صفات، خویشکاری و نقشهای برشمرده شده برای فاطمه معصومه، یعنی "بیگناهی" و "برکت بخشی" در همترازی محض با "اناهیتا" به عنوان مطرحترین ایزدبانوی کهن ایرانیان قرار دارند.
8 ـ لقب "معصومه" در میان اسامی امامزادگان منحصر به فرد است. من هنوز نتوانسته ام امامزاده ی دیگری با لقبی مشابه را پیدا کنم. نکته ی جالب توجه این است که این واژه دقیقآ و بی کم و کاست، برگردان واژه ی اناهیتا anahita در زبان اوستایی و اناهید anahid در زبان پهلوی است = hita بدی و پلیدی و گناه، ana = پیشوند نفی. بارگاه او نیز مثل تمام معابد ناهید در کنار آب است. درمورد اینکه بسیاری از مقابر و بارگاههای امامزاده ها در ایران، در اصل معبد مهر و ناهید بوده اند، به وبلاگم مراجعه کنید.»

جواب:
یک) هر شخص و بنایی را در نظر بگیریم، بالاخره با شخص و بنای دیگر تشابهاتی دارد و به صرف این تشابه ها نمی توان گفت: «این همان است.» این مثل این است که بگوییم: حضرت علی(ع) صفت شجاعت داشت و کورش هم شجاع بود، سپس نتیجه بگیریم که امام علی(ع) شخصیتی خیالی است و هرآنچه در مورد او گفته می شود در واقع برای کورش است و قبر او در نجف هم به کورش تعلق دارد!
اگر بخواهیم اینطور قضاوت کنیم سنگ روی سنگ بند نمی شود و همه ی تاریخ به هم می ریزد. ما در قسمت اول از نقد نوشته مفرد کهلان، با مدارک متعدد کهن، وجود مزار حضرت معصومه(س) در قم را نشان دادیم.

دو) منحصر به فرد بودن یک صفت برای یک شخصیت، چیز بعیدی نیست و نشانه ی نادرستی سخنان در مورد آن شخصیت نیست. از این گذشته، لقب «معصومه» فقط برای حضرت معصومه در قم نیست. در کهک ـ سی کیلومتری قم ـ و ونک سمیرم امام زادگانی با لقب «معصومه» وجود دارند.

سه) این همه واژه در فارسی داریم که هم معنای آنها در زبان های دیگر نیز هست و ممکن است ترجمه ی آنها باشد اما این دلیل نمی شود که مفهوم فارسی را به دیگران ربط دهیم. مثلا در فارسی «مسجد» به معنای church (کلیسا) است اما از این نمی توان نتیجه گرفت که مساجد دنیا روزی کلیسا بوده اند.